Μια μόνο σταγόνα από το αίμα ενός συμμετέχοντα τοποθετήθηκε κάτω από ένα μικροσκόπιο και προβλήθηκε σε μια οθόνη.
Αυτό που είδαν ήταν συναρπαστικό: βακτήρια να κινούνται αργά… και μακροφάγα – το «πλήρωμα καθαρισμού» του αίματος – απλώς να βρίσκονται σε αδράνεια.
Τα βακτήρια περιπλανιόντουσαν ελεύθερα, σαν να έκαναν μια ήσυχη βραδινή βόλτα. Τα μακροφάγα; Κοιμόντουσαν βαθιά, αγνοώντας εντελώς τη δουλειά τους.
Τότε συνέβη κάτι απροσδόκητο. Στον συμμετέχοντα προβλήθηκε μια αστεία ταινία – και καθώς η διάθεσή του βελτιώθηκε, τα μακροφάγα ξαφνικά «ξύπνησαν». Ένα από αυτά κύλησε σε ένα κοντινό βακτήριο και άρχισε να το καταβροχθίζει με πραγματικό ενθουσιασμό.
Δεν ήταν ώρα μεσημεριανού. Αυτή ήταν επιστήμη.
Η διάθεσή μας επηρεάζει άμεσα τα ανοσοποιητικά μας κύτταρα.
Να η ανατροπή: το δείγμα αίματος είχε διαχωριστεί από τον συμμετέχοντα και βρισκόταν σε διαφορετικό δωμάτιο. Κατά κάποιο τρόπο, η αλλαγή στη συναισθηματική κατάσταση του συμμετέχοντα επηρέασε το αίμα από απόσταση.
Όταν οι ερευνητές στράφηκαν σε αποσπάσματα ταινιών τρόμου, συνέβη το αντίθετο. Τα βακτήρια ενεργοποιήθηκαν, πολλαπλασιάστηκαν γρήγορα και άρχισαν ακόμη και να επιτίθενται στα μακροφάγα, αναγκάζοντάς τα να υποχωρήσουν.
Η κατάσταση της συνείδησής μας παίζει κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση του εσωτερικού μας οικοσυστήματος.
Και δεν σταματάει σε εμάς. Δεδομένου ότι οι συγγενείς μας μοιράζονται την ίδια γενεαλογική γραμμή με εμάς, οι συναισθηματικές μας καταστάσεις μπορούν να επηρεάσουν και το ανοσοποιητικό τους σύστημα – ακόμη και σε όλες τις ηπείρους. Αυτό είναι που κάποιοι αποκαλούν «οικογενειακή ανοσία».
Ένας ωρολογοποιός κάποτε μοιράστηκε μια ιστορία: κάθε φορά που ο αριστερός του δείκτης άρχιζε να τρέμει – καθιστώντας αδύνατη τη λεπτή δουλειά του – δεν τον έκανε μασάζ ούτε έπαιρνε συμπληρώματα. Τηλεφωνούσε στη μητέρα του, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, και έλεγε:
«Μαμά, ανησυχείς ξανά! Σταμάτα – δεν μπορώ να δουλέψω έτσι!»
Ακόμα και το ήπιο μητρικό άγχος ήταν αρκετό για να επηρεάσει τη φυσιολογία του.
Συμπέρασμα:
Το παλιό ρητό «Είναι η ζωή μου, θα κάνω ό,τι θέλω» είναι ξεπερασμένο. Η ψυχική μας κατάσταση επηρεάζει όχι μόνο την υγεία μας, αλλά και την ευημερία όσων αγαπάμε.
Βρείτε, λοιπόν, τρόπους να καλλιεργήσετε τη χαρά, το γέλιο και την εσωτερική αρμονία — όχι μόνο για τον εαυτό σας, αλλά και για ολόκληρη την «ανοσοφυλετική σας φυλή».
Υ.Γ.: Αυτό μας θυμίζει τον Νόρμαν Κάζινς, ο οποίος θεραπεύτηκε από μια ανίατη ασθένεια μέσω του γέλιου. Η ιστορία του, που αφηγείται στο βιβλίο «Ανατομία μιας ασθένειας» (1976), έδειξε ότι τα θετικά συναισθήματα μπορούν να ενεργοποιήσουν τα θεραπευτικά συστήματα του σώματος.
Αποδεικνύεται ότι το «γέλιο είναι το καλύτερο φάρμακο» δεν είναι απλώς μια φράση — είναι φυσιολογία.
