Ιάπωνες μηχανικοί έχουν σχεδιάσει μικροσκοπικά αυτόνομα ρομπότ εμπνευσμένα από τη συμπεριφορά των πραγματικών μυρμηγκιών, ικανά να συνεργάζονται χωρίς να τους λένε ακριβώς τι να κάνουν.
Κάθε μονάδα είναι μικρή, απλή και ατομικά αδύναμη — αλλά όταν εκατοντάδες λειτουργούν μαζί, μπορούν συλλογικά να κατασκευάσουν πολύπλοκες δομές, να μεταφέρουν φορτία πολύ βαρύτερα από τα ίδια, ακόμη και να προσαρμοστούν σε νέα περιβάλλοντα.
Αντί να διοικούνται από έναν κεντρικό υπολογιστή, αυτά τα ρομποτικά μυρμήγκια ακολουθούν τοπικούς κανόνες, ανταποκρινόμενα σε σήματα από τους άμεσους γείτονές τους. Αυτό το αποκεντρωμένο σύστημα μιμείται τη φυσική νοημοσύνη σμήνους, όπου η παγκόσμια τάξη προκύπτει από αμέτρητες μικρές αλληλεπιδράσεις. Το αποτέλεσμα είναι μια τεχνητή συλλογικότητα που μπορεί να επισκευάσει, να προσαρμοστεί και να συνεχίσει να λειτουργεί ακόμη και αν πολλά μεμονωμένα ρομπότ αποτύχουν.
Στις δοκιμές, αυτά τα ρομποτικά μυρμήγκια απέδειξαν την ικανότητα να αναδιοργανώνονται στη μέση της εργασίας όταν ορισμένες μονάδες αφαιρέθηκαν, δείχνοντας ανθεκτικότητα πέρα από τα περισσότερα μηχανικά συστήματα. Ανέπτυξαν ακόμη και συλλογικές στρατηγικές, όπως ο σχηματισμός αλυσίδων για την αναρρίχηση εμποδίων και η ομοιόμορφη εξάπλωση για την εξερεύνηση νέων περιοχών.
Αυτή η ανακάλυψη θα μπορούσε να έχει ευρείες εφαρμογές σε αποστολές έρευνας και διάσωσης, εξερεύνηση εξωγήινων πλανητών και κατασκευές σε επικίνδυνα περιβάλλοντα όπου η ανθρώπινη παρουσία είναι αδύνατη. Όπως τα πραγματικά μυρμήγκια, αυτές οι μηχανές είναι φθηνές στην κατασκευή και μπορούν να αναπτυχθούν σε τεράστιους αριθμούς — η πραγματική τους δύναμη έγκειται στη συνεργασία, όχι στην ατομική δύναμη.
Επιτρέποντας στα ρομπότ να μάθουν την ομαδική εργασία με τον τρόπο που τη σχεδίασε η φύση, η Ιαπωνία ώθησε τη ρομποτική πιο κοντά σε ένα μέλλον όπου οι μηχανές λειτουργούν με την προσαρμοστικότητα των ζωντανών συστημάτων. Δεν πρόκειται μόνο για μικροσκοπικές μηχανές — πρόκειται για την επανεγγραφή του τρόπου με τον οποίο σκεφτόμαστε την ίδια τη νοημοσύνη.
