Σε μια πρώτη απολίθωμα, οι ερευνητές ανακοίνωσαν την ανακάλυψη αποτυπωμάτων 1,5 εκατομμυρίου ετών που αποδεικνύουν ότι δύο διαφορετικά προανθρώπινα είδη συνυπήρχαν στην Κένυα. Τα ίχνη υποδηλώνουν ότι το είδος μπορεί να έχει αλληλεπιδράσει, εγείροντας νέα ερωτήματα σχετικά με τη συμπεριφορά των προγόνων μας.
«Θα περίμενα ότι τα δύο είδη θα γνώριζαν το ένα την ύπαρξη του άλλου σε αυτό το τοπίο και πιθανότατα θα αναγνώριζαν το ένα το άλλο ως «διαφορετικό»», είπε ο Kevin Hatala, ένας παλαιοανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο Chatham στην Πενσυλβάνια, στο Live Science. e-mail.
Ο Hatala ηγήθηκε μιας ομάδας ερευνητών που ανέλυσαν τα ίχνη, τα οποία βρέθηκαν στην τοποθεσία Koobi Fora στην ανατολική όχθη της λίμνης Turkana το 2021. Οι επιστήμονες δημοσίευσαν τα ευρήματά τους την Πέμπτη (28 Νοεμβρίου) στο περιοδικό Science.
Ένας αριθμός απολιθωμάτων έχουν βρεθεί στην Ανατολική Αφρική – όπως η περίφημη πίστα στο Laetoli της Τανζανίας, που φτιάχτηκε από το είδος της Lucy Australopithecus afarensis πριν από 3,6 εκατομμύρια χρόνια. Αλλά οι ερευνητές παρατήρησαν κάτι μοναδικό σχετικά με την πίστα Koobi Fora: Δύο δίποδα με σημαντικά διαφορετικά πόδια έκαναν τις διαδρομές κατά μήκος του περιθωρίου της λίμνης μέσα σε λίγες ώρες το ένα από το άλλο.
Αρκετά είδη ανθρωπίνων έφτασαν στο σπίτι τους στο Koobi Fora σε διάστημα περίπου 3 εκατομμυρίων ετών, συμπεριλαμβανομένων δύο τύπων αυστραλοπιθηκών και τεσσάρων μελών του γένους Homo. Επειδή όμως το αρχείο απολιθωμάτων είναι ελλιπές και αποσπασματικό, οι παλαιοανθρωπολόγοι δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν ποιοι ανθρωπίνοι ζούσαν στο ίδιο τοπίο την ίδια στιγμή.
Σχετικό: Η αρχαία ανθρώπινη πρόγονος Lucy δεν ήταν μόνη – ζούσε δίπλα σε τουλάχιστον 4 άλλα πρωτανθρώπινα είδη, σύμφωνα με νέα έρευνα
Το μονοπάτι αποτυπώματος Koobi Fora που ανακαλύφθηκε πρόσφατα έχει μήκος περίπου 26 πόδια (8 μέτρα) και περιλαμβάνει ένα μονοπάτι που αποτελείται από δώδεκα ίχνη από ένα άτομο και άλλα τρία ίχνη από άλλα. Ένας γιγαντιαίος εξαφανισμένος πελαργός μαραμπού (Leptoptilos falconeri) ιχνηλατήθηκε επίσης μέσα από την υγρή λάσπη, η οποία θάφτηκε και συντηρήθηκε γρήγορα.
Ο Hatala και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν τεχνικές τρισδιάστατης απεικόνισης για να αξιολογήσουν το σχήμα και την κίνηση των ποδιών των οδηγών. Διαπίστωσαν ότι δύο από τα απομονωμένα ίχνη είχαν ψηλές καμάρες και πόδι από τη φτέρνα μέχρι τα δάχτυλα όπως οι σύγχρονοι άνθρωποι. Αυτά τα ίχνη πιθανότατα έγιναν από τον άμεσο πρόγονό μας H. erectus, ο οποίος είχε πολύ ανθρώπινο σχήμα και μέγεθος σώματος.
Ωστόσο, η διαδρομή με μια ντουζίνα ίχνη αποκάλυψε ένα διαφορετικό μοτίβο. Αυτά τα κομμάτια ήταν πολύ πιο επίπεδα, με βαθύτερο χτύπημα στο μπροστινό μέρος του ποδιού σε σύγκριση με το χτύπημα της φτέρνας. Οι ερευνητές παρατήρησαν επίσης ότι το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού ήταν κάπως απλωμένο και όχι πλήρως ευθυγραμμισμένο με το πόδι όπως συμβαίνει στους ανθρώπους, υποδηλώνοντας ότι ο δημιουργός ήταν πιθανότατα ο Paranthropus boisei, ένας βαριά χτισμένος αυστραλοπίθηκος με μεγάλα σαγόνια και ένα αποκλίνον μεγάλο δάκτυλο.
Τα μεγέθη των ποδιών διέφεραν, αλλά οι ερευνητές δεν έχουν αρκετές πληροφορίες για να προσδιορίσουν εάν οι δημιουργοί του ίχνους ήταν άνδρες, γυναίκες ή παιδιά, είπε η Hatala. Τα δώδεκα ίχνη έγιναν από ένα άτομο P. boisei που θα φορούσε ένα ανδρικό παπούτσι ΗΠΑ 8,5 ή γυναικείο νούμερο 10, είπε, ενώ τα απομονωμένα ίχνη H. erectus ήταν μικρότερα, περίπου γυναικείο μέγεθος 4 έως ανδρικό μέγεθος 6.
Ο Zach Throckmorton, ένας παλαιοανθρωπολόγος στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο που δεν συμμετείχε στην έρευνα, είπε στο Live Science σε ένα email ότι «οι συγκρίσεις των αποτυπωμάτων των ποδιών της Hatala και των συναδέλφων τους παρέχουν πειστικές και πειστικές αποδείξεις για τη συνύπαρξη του Homo erectus και του Paranthropus boisei στο Koobi Fora. στην Κένυα πριν από περίπου 1,5 εκατομμύριο χρόνια». Η σταθερότητα του μεγάλου δακτύλου είναι το κλειδί για την ικανότητα των ανθρώπων να περπατούν και να τρέχουν χωρίς προβλήματα στα πόδια, είπε ο Throckmorton, και «η λιγότερο σύγχρονη ανθρώπινη οδός που αποδίδεται στον P. boisei στερείται αυτής της κριτικής προσαρμογής».
Εκτός από την αποκάλυψη σημαντικών ανατομικών διαφορών, τα ίχνη υποδηλώνουν τη συμπεριφορά των προγόνων μας των ανθρωπίνων.
“Τα ίχνη είναι ένα στιγμιότυπο μιας στιγμής στο χρόνο”, είπε ο Jeremy DeSilva, ένας παλαιοανθρωπολόγος στο Dartmouth College που δεν συμμετείχε στη μελέτη, στο Live Science σε ένα email. Αυτή η νέα έρευνα σημαίνει ότι “τώρα γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι αυτά τα δύο διαφορετικά είδη ανθρωπίνων ανθρώπων όχι μόνο ζούσαν την ίδια στιγμή, αλλά μοιράζονταν το ίδιο τοπίο και περπατούσαν με ελαφρώς διαφορετικό βάδισμα”, είπε ο DeSilva. «Αναρωτιέμαι τι σκέφτονταν ο ένας για τον άλλον και πώς αλληλεπίδρασαν, αν όχι».
