Επιστήμονες λύνουν το 75χρονο μυστήριο της τεράστιας τρύπας βαρύτητας στον Ινδικό Ωκεανό. Οι επιστήμονες εξήγησαν επιτέλους ένα μακροχρόνιο μυστήριο γνωστό ως Χαμηλό Γεωειδές Ινδικού Ωκεανού (IOGL) – μια τεράστια κατάβόθρα στο πεδίο βαρύτητας της Γης, που βρίσκεται νότια της ινδικής υποηπείρου.
Αυτή η περιοχή, που ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1948 από τον Ολλανδό γεωφυσικό Felix Andries Vening Meinesz, έχει μπερδέψει τους ερευνητές επειδή η βαρύτητα εδώ είναι σημαντικά ασθενέστερη και η στάθμη της θάλασσας θα ήταν περίπου 106 μέτρα (328 πόδια) χαμηλότερη από τον παγκόσμιο μέσο όρο εάν δεν επηρεαζόταν από ρεύματα και παλίρροιες.
Η νέα εξήγηση προέρχεται από γεωδυναμικές προσομοιώσεις που διεξήχθησαν από ερευνητές στο Ινδικό Ινστιτούτο Επιστημών (IISc), στην Μπανγκαλόρ, σε συνεργασία με το Γερμανικό Κέντρο Ερευνών Γεωεπιστημών GFZ.
Η ομάδα χρησιμοποίησε 19 μοντέλα μεταφοράς μανδύα για να προσομοιώσει τις κινήσεις των τεκτονικών πλακών και τη βαθιά δυναμική της Γης τα τελευταία 140 εκατομμύρια χρόνια.
Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ανωμαλία προκαλείται από χαμηλής πυκνότητας μάγμα που ανεβαίνει από την Αφρικανική Μεγάλη Χαμηλή Διατμητική Επαρχία (LLSVP) – μια τεράστια δομή βαθιά μέσα στον μανδύα της Γης.
Αυτά τα λοφία πιθανότατα προκλήθηκαν από αρχαίες βυθισμένες πλάκες από τον πλέον εξαφανισμένο ωκεανό Τηθύ, ο οποίος κάποτε βρισκόταν μεταξύ Ινδίας και Ασίας.
Καθώς η Ινδία κινούνταν βόρεια και συγκρούστηκε με την Ασία, οι γεωλογικές μετατοπίσεις διατάραξαν τα υλικά του μανδύα, με αποτέλεσμα την ανύψωση θερμού, πλωτού μάγματος κάτω από τον Ινδικό Ωκεανό.
Αυτή η ανύψωση μείωσε τη συνολική μάζα της περιοχής, οδηγώντας σε μείωση της τοπικής βαρυτικής δύναμης, σχηματίζοντας το παρατηρούμενο χαμηλό γεωειδούς.
Το χαμηλό γεωειδούς του Ινδικού Ωκεανού είναι μοναδικό σε κλίμακα και βάθος – η μεγαλύτερη και βαθύτερη γνωστή βαρυτική ανωμαλία στη Γη – και έχει επιμείνει για τουλάχιστον 20 εκατομμύρια χρόνια.
Ενώ υπάρχουν παρόμοιες περιοχές χαμηλής διάτμησης κάτω από τον Ειρηνικό, καμία δεν έχει προκαλέσει ανωμαλίες γεωειδούς αυτού του μεγέθους, καθιστώντας το IOGL τόσο επιστημονική περιέργεια όσο και σημαντική ένδειξη για το πώς η δυναμική του μανδύα επηρεάζει την επιφάνεια της Γης.
Αυτή η ανακάλυψη έχει σημαντικές επιπτώσεις στην κατανόηση όχι μόνο των βαρυτικών διακυμάνσεων, αλλά και της μεταφοράς του μανδύα, της τεκτονικής των πλακών και της εσωτερικής θερμικής ιστορίας της Γης.
Αν και η μελέτη παρουσιάζει μια ισχυρή θεωρία, οι επιστήμονες σημειώνουν ότι δεν αποτελεί την οριστική απάντηση και ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να κατανοηθεί πλήρως γιατί τέτοιες ανωμαλίες είναι σπάνιες παγκοσμίως.
