Το Voyager 1, το πιο μακρινό τεχνητό αντικείμενο από τη Γη, μόλις απέκτησε μια δεύτερη ώθηση χάρη σε κάποια έξυπνη εργασία των μηχανικών της NASA. Εκτοξευμένο το 1977, το διαστημόπλοιο βρίσκεται τώρα πάνω από 15 δισεκατομμύρια μίλια μακριά.
Μετά από 47 χρόνια στο διάστημα, οι παλαιωμένοι προωθητήρες του – ζωτικής σημασίας για να διατηρείται το σκάφος στραμμένο προς τη Γη – είχαν σχεδόν αποτύχει. Χωρίς ένα λειτουργικό σύστημα για να παραμένει σωστά προσανατολισμένο, το Voyager 1 τελικά θα έχανε την επικοινωνία, ειδικά με μια προγραμματισμένη αναβάθμιση της κεραίας που βρίσκεται στη Γη και στέλνει και λαμβάνει εντολές. Αλλά με μια εκπληκτική τροπή, η NASA κατάφερε να επαναφέρει στη ζωή τους αδρανείς εφεδρικούς προωθητήρες της μετά από περισσότερες από δύο δεκαετίες σιωπής.
Οι εφεδρικοί προωθητήρες χρησιμοποιούνταν από το 2004, όταν οι κύριοι έγιναν άχρηστοι λόγω σπασμένων κυκλωμάτων θέρμανσης που χρειάζονταν για τη θέρμανση του καυσίμου. Με την πάροδο του χρόνου, ακόμη και οι εφεδρικοί άρχισαν να φράζουν με υπολείμματα.
Αυτό απείλησε την ικανότητα του διαστημικού σκάφους να παραμένει ευθυγραμμισμένο με ένα αστέρι αναφοράς που χρησιμοποιεί για να διατηρεί την επικοινωνία με τη Γη.
Ακριβώς όταν τα πράγματα φαίνονταν ζοφερά, μηχανικοί στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA πραγματοποίησαν μια σχεδόν θαυματουργή επιδιόρθωση, αναβιώνοντας τους εδώ και καιρό ανενεργούς προωθητήρες και παρατείνοντας τη διάρκεια ζωής του Voyager 1 τουλάχιστον μέχρι το επόμενο έτος.
Αυτή η διάσωση αγοράζει χρόνο για να συνεχιστεί η συλλογή πολύτιμων δεδομένων από τον διαστρικό χώρο, όπου το Voyager 1 ταξιδεύει από τότε που έφυγε από την προστατευτική φούσκα του Ήλιου το 2012. Με αυτήν την επιδιόρθωση, ένα μικρό κομμάτι της Γης συνεχίζει να προχωρά όλο και περισσότερο στο σύμπαν.
