Επιστήμονες προσομοίωσαν μια «μικρή σκουληκότρυπα» στον κβαντικό επεξεργαστή Sycamore της Google.
Κύρια συμπεράσματα:
Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι προσομοίωσαν μια σκουληκότρυπα σε έναν κβαντικό υπολογιστή, μεταδίδοντας κβαντικές πληροφορίες μέσω μιας χωροχρονικής σήραγγας.
Το πείραμα παρατήρησε τη δυναμική της «μικρής σκουληκότρυπας», παρέχοντας πληροφορίες για τις γέφυρες Einstein-Rosen χωρίς να διαρρήξει φυσικά τον χωροχρόνο.
Χρησιμοποιώντας τον κβαντικό επεξεργαστή Sycamore της Google, το πείραμα κατέδειξε ένα τεχνικό ορόσημο στην προσομοίωση των θεωριών κβαντικής βαρύτητας.
Οι ειδικοί τονίζουν ότι δεν δημιουργήθηκε καμία φυσική σκουληκότρυπα, αλλά το πείραμα αποτελεί ένα βήμα προς την εξερεύνηση της κβαντικής βαρύτητας στο εργαστήριο.
Ενώ οι πρακτικές σκουληκότρυπες παραμένουν μια μακρινή πιθανότητα, αυτή η έρευνα ανοίγει πόρτες στη μελέτη των θεμελιωδών κοσμικών φαινομένων πειραματικά.
Ερευνητές ανακοίνωσαν ένα πρωτοποριακό πείραμα που προσομοίωσε μια διαπερατή σκουληκότρυπα χρησιμοποιώντας έναν κβαντικό υπολογιστή. Ενώ δεν δημιουργήθηκε φυσική ρήξη στον χωροχρόνο, η μελέτη προσφέρει ένα σημαντικό βήμα προς την κατανόηση των γεφυρών Einstein-Rosen, θεωρητικών κατασκευών που περιγράφηκαν για πρώτη φορά από τους Albert Einstein και Nathan Rosen. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature και τα ευρήματα αντιπροσωπεύουν μια πολλά υποσχόμενη οδό για την πειραματική διερεύνηση της κβαντικής βαρύτητας.
Μια ματιά στη δυναμική της σκουληκότρυπας
Το πείραμα, που διεξήχθη στον κβαντικό επεξεργαστή Sycamore της Google, περιελάμβανε την προσομοίωση δύο μικροσκοπικών μαύρων τρυπών που συνδέονται με μια δομή χωροχρόνου που μοιάζει με σήραγγα. Ένα κβαντικό μήνυμα μεταδόθηκε μεταξύ αυτών των σημείων και οι ερευνητές παρατήρησαν συμπεριφορές που συνάδουν με τη δυναμική που μοιάζει με σκουληκότρυπα. Ο συν-συγγραφέας της μελέτης Joseph Lykken, φυσικός στο Fermilab, σχολίασε: «Μοιάζει με πάπια, περπατάει σαν πάπια και κρώζει σαν πάπια», υποδεικνύοντας ότι η προσομοίωση μιμήθηκε στενά μια θεωρητική σκουληκότρυπα.
Η φυσική του Caltech, Maria Spiropulu, μια άλλη συν-συγγραφέας, περιέγραψε το πείραμα ως δημιουργία μιας «μωρό σκουληκότρυπα». Εξέφρασε την ελπίδα για σταδιακή πρόοδο προς την ανάπτυξη «ενήλικων» ή μεγαλύτερης κλίμακας σκουληκότρυπων στο μέλλον.
Όρια και Δυνατότητες
Παρά την επιτυχία της, η προσομοίωση απέχει πολύ από την υλοποίηση μιας φυσικής σκουληκότρυπας. Ο φυσικός του MIT, Daniel Harlow, σημείωσε ότι το απλοποιημένο μοντέλο θα μπορούσε να είχε μελετηθεί χρησιμοποιώντας παραδοσιακές μεθόδους, όπως στυλό και χαρτί. Ωστόσο, αναγνώρισε το επίτευγμα ως ένα σημαντικό τεχνικό ορόσημο, ανοίγοντας το δρόμο για πιο σύνθετες προσομοιώσεις κβαντικής βαρύτητας.
Οι ίδιοι οι ερευνητές μετριάζουν τις προσδοκίες σχετικά με τις πρακτικές εφαρμογές, δίνοντας έμφαση στην εικασία της αποστολής φυσικών αντικειμένων ή όντων μέσω σκουληκότρυπων. Ο Spiropulu απάντησε με χιούμορ σε ερωτήματα σχετικά με το αν τα ζωντανά όντα θα μπορούσαν να διασχίσουν αυτές τις δομές, δηλώνοντας κατηγορηματικά: «Αυτό είναι ένα τεράστιο άλμα».
Ένα βήμα προς την κατανόηση του σύμπαντος
Οι σκουληκότρυπες αποτελούν βασικό στοιχείο της θεωρίας της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν και έχουν από καιρό αιχμαλωτίσει την επιστημονική και δημόσια φαντασία. Επινοήθηκε από τον φυσικό John Wheeler τη δεκαετία του 1950 και περιγράφει υποθετικές γέφυρες που συνδέουν απομακρυσμένα μέρη του σύμπαντος. Αυτό το πείραμα αντιπροσωπεύει το πρώτο απτό βήμα προς τη διερεύνηση τέτοιων φαινομένων σε εργαστηριακό περιβάλλον.
«Αυτός είναι ένας τρόπος να εξετάσουμε πραγματικά αυτά τα πολύ θεμελιώδη προβλήματα του σύμπαντός μας σε ένα εργαστήριο», δήλωσε ο Lykken, τονίζοντας τη σημασία του πειράματος στην πειραματική εξερεύνηση της κβαντικής βαρύτητας. Ενώ η αποστολή ανθρώπων ή αντικειμένων μέσω σκουληκότρυπων παραμένει θεωρητική, αυτή η έρευνα σηματοδοτεί ένα κρίσιμο ορόσημο στη γεφύρωση των αφηρημένων θεωριών και των πειραματισμών στον πραγματικό κόσμο.
