Αυτή η συγκεκριμένη σπείρα δεν είναι απλώς αδρανής περιέργεια ή απλώς ένα ενδιαφέρον μοτίβο – είναι στην πραγματικότητα ένας χάρτης της αρμονικής ακολουθίας. Έτσι λειτουργεί η μουσική – στην πραγματικότητα, έτσι λειτουργούν όλα.
Είναι μια οπτική αναπαράσταση των μουσικών διαστημάτων και των σχέσεών τους στο πλαίσιο ενός αρμονικού ή συντονιστικού συστήματος. Στον πυρήνα του γραφήματος βρίσκεται η θεμελιώδης νότα (C), με τις συχνότητες να διπλασιάζονται για κάθε οκτάβα. Κάθε διάστημα συνδέεται επίσης με μια συγκεκριμένη μαθηματική αναλογία, που υπολογίστηκε για πρώτη φορά από τον Πυθαγόρα.
Ανακάλυψε ότι δύο νότες που σχηματίζουν μια οκτάβα έχουν πάντα αναλογία 2 προς 1. Η τέλεια πέμπτη έχει αναλογία 3 προς 2 και η τέλεια τέταρτη έχει αναλογία 4 προς 3. Ο Πυθαγόρας συνδύασε αυτά τα διαστήματα και στη συνέχεια δημιούργησε πρόσθετες νότες για να σχηματίσει μια μεγαλύτερη κλίμακα. Μέσα από τους μαθηματικούς υπολογισμούς του γεννήθηκε η θεωρία της μουσικής.
Όλες οι συχνότητες—είτε ήχος, φως, πλανητική κίνηση κ.λπ.—μπορούν να σχετίζονται με αυτόν τον κύκλο. Το ίδιο σπειροειδές σχέδιο εμφανίζεται παντού στη φύση: DNA, φυτά, γαλαξίες, τα καιρικά μας μοτίβα… και επίσης στη μουσική. Η σπείρα είναι επανάληψη, αλλά με τη συσσώρευση εμπειρίας, ενσωματώνει τη θεμελιώδη διαδικασία της δημιουργίας και της ανάπτυξης.
Ανακαλύψτε τη βαθύτερη σύνδεση μεταξύ των αρμονικών και του σύμπαντος:
